Po północy wracając

Obcasami

O trawnik

O krawężnik

O bruk

Otoczka

pereł krótszy sznur

przydługim kończy się uśmiechem

odgniecenia na łokciach

od traw

cienkich zbóż

(siedzieć miały

i łokciom się opierać)

rajstopy całe

(małe tylko oczka)

Most z oddali szczerzy się szampanem

Wydaje się szczęśliwa

Albo smutna

Po północy wracając

Kap

Kap

Kap

Kap

Chrzęst drobny

Podłogi bez reakcji

Jak zwykle

Paznokcie

Spadają

Gdyby czuły

Byłoby delikatniej

Po co

Po co delikatniej

Kap

Kap

Kap

Kap.

<wyciszenie>






Dziś opis emocji :)

Pan Twardowski

Panem o mur uderzyć, Pan się nie oprze

Pan w murze dziurę wybije maleńką

Dziurę na tysiąc lat

Na tysiąc albo dwa

Budownictwo teraz jest morowe

Przycięli Panu drzwiami palce

Ma Pan jeszcze dwa

Łzy?

Za dawno, one już nie Pana

Parasol miedziany

Co krople niesie deszczem

Niemokre, mokrość jest dla dam

Kłaniają się Panu

Bonjour Twardowski!

Tam!

Dziś taki obrazek ;) Znów jest dość późno. Pora wakacyjna, ale spać też trzeba. Oglądnęłam piękny film Intouchables (Nietykalni) - coś cudownego! Trochę przemyśleń się ostatnio uzbierało. Nie są do końca usystematyzowane, jeszcze trzeba je poukładać. Nie wiem do końca, co myśleć o moim Panu Twardowskim, znów jest inny - nie wiem tylko, czy taka inność Wam odpowiada i czy w dobrą stronę idę. Powstał bardziej na spokojnie, nie pod wpływem jakichś gwałtownych emocji. hmm.Czas spać :)

Milej lektury :)

Wakacje czas zacząć :)

Jej, strasznie mi się ta piosenka ostatnio spodobała :) Oglądałam "Nędzników" po angielsku przed ustną maturą z angielskiego. Bardzo, bardzo wiele razy przydawały mi się chusteczki. Jak zwykle za często się wzruszam (i jeszcze ta historia Eponine!). Piosenki - coś pięknego. Część znam na pamięć i śpiewam w czasie oglądania (znowu i znowu poszczególnych fragmentów), bo ćwiczyliśmy je z chórem szkolnym :)
Siedemnastego zaczęłam wakacje - teraz trochę przerwy, potem praca. Może uda się coś napisać, na ale przede wszystkim zamierzam czytać (obecnie jestem w trakcie "Wstępu do psychoanalizy" Freuda <strasznie mi się podoba jego sposób prowadzenia narracji - zabawny i taki trochę przewrotny ;P> i tomiku Lechonia), żebym miała "z czego" pisać no i spotykać się ze znajomymi (no w końcu trzeba nauczyć się wychodzić z domu zamiast "snuć się" i grać na pianinie)
Pozdrowionka, trzymajcie się ciepło i dawajcie czasem znać w komentarzach, że żyjecie ;) bo jak na razie są tutaj "empty chairs and empty tables", jeśli już jesteśmy w temacie Les Miserables :P

Widokówka z tego świata. Barańczak :) i moja matura ;P

Dzisiaj pierwszy z maturalnych dni ;)) <wybrałam temat pierwszy -> Orzeszkowa/Baczyński>
"Stety", abo niestety z tej okazji nie wrzucę nic mojego.
Poniżej jeden z wierszy, który wisi nad moim biurkiem (taak, mam kilku rozwieszonych "ulubieńców", a oprócz tego maaaasę cytatów (które staram się zapamiętać) wypisanych ołówkiem na nadstawce nad biurko -> im więcej czytam, tym więcej miejsca na tej mojej ściance zajmują :P)
Trzymajcie za mnie kciuki tak maturalnie! :))
Buziaki dla wszystkich

Szkoda, że Cię tu nie ma. Zamieszkałem w punkcie,
z którego mam za darmo rozległe widoki:
gdziekolwiek stanąć na wystygłym gruncie
tej przypłaszczonej kropki, zawsze ponad głową
ta sama mroźna próżnia
milczy swą nałogową
odpowiedź. Klimat znośny, chociaż bywa różnie.
Powietrze lepsze pewnie niż gdzie indziej.
Są urozmaicenia: klucz żurawi, cienie
palm i wieżowców, grzmot, bufiasty obłok.
Ale dosyć już o mnie. Powiedz, co u Ciebie
słychać, co można widzieć,
gdy się jest Tobą.Szkoda, że Cię tu nie ma. Zawarłem się w chwili
dumnej, że się rozrasta w nowotwór epoki;
choć jak ją nazwą, co będą mówili
o niej ci, co przewyższą nas o grubą warstwę
geologiczną, stojąc
na naszym próchnie, łgarstwie,
niezniszczalnym plastiku, doskonaląc swoją
własną mieszankę śmiecia i rozpaczy -
nie wiem. Jak zgniatacz złomu, sekunda ubija
kolejny stopień, rosnący pod stopą.
Ale dosyć już o mnie. Mów, jak Tobie mija
czas - i czy czas coś znaczy,
gdy się jest Tobą.
Szkoda, że Cię tu nie ma. Zagłębiam się w ciele,
w którym zaszyfrowane są tajne wyroki
śmierci lub dożywocia - co niewiele
różni się jedno z drugim w grząskim gruncie rzeczy,
a jednak ta lektura
wciąga mnie, niedorzeczny
kryminał krwi i grozy, powieść-rzeka, która
swój mętny finał poznać mi pozwoli
dopiero, gdy i tak nie będę w stanie unieść
zamkniętych ciepłą dłonią zimnych powiek.
Ale dosyć już o mnie. Mów, jak Ty się czujesz
z moim bólem - jak boli
Ciebie Twój człowiek.