Tealight

Na naszych ulicach

Zmoczę stopami bruk

W książkach na tysiąc lat

Zamknę płatki słów

Ze strzępów zszyję

Dziecięcą suknię w kwiatki

Fruwać dawnymi dniami

(Tutaj pasuje "matki"?!...)

Rymować fałszywie i drwić

Z własnych „ogromnych” trosk

(skleciłam bzdury te zanim się skończył wosk…)

Hihi, miałam napisać coś bardziej poważnego, a jak zwykle kiedy nie mam w głowie "tego czegoś", górnolotnie zwanego weną, wychodzi mi naśmiewanie się z siebie.

Ajj, dziwnie jest teraz. Za dużo emocji i jeszcze, na złość, nie chcą ujść w wiersze.

Jeśli ktokolwiek to czyta, to PROOSZĘ o jakiekolwiek komentarze :)) :P

aaa, ostatnio w moich wierszach brakuje mi emocji, może kiedyś "czułam bardziej"?

Miłej nocki
aa <po raz drugi :P> witam nową szatę graficzną - wersja letnia :P