Powiedziałam o bracie, że miał oczy zielone

Po­wie­działam o bra­cie, że miał oczy zielo­ne

Ro­man­tycznie, na skra­ju je­sieni

I skinąłeś mi na to zat­roskaną swą głowa

Nic nie szkodzi, na skra­ju je­sieni

Za­gadnęłam o sios­trze, że da­leko żeg­lu­je

Uśmie­chnięta, wschodzącą już wiosną

Po­wie­działeś mi na to, że wieść niosę ra­dosną

Kwiatem ciepła, wschodzącą już wiosną.

Ja mówiłam o so­bie, że pog­ry­wa mi w duszy

Daw­na miłość zi­mową gdzieś zmorą

Zaśpiewałeś mi na to, ze ob­ro­nisz mnie zaw­sze

Przed zaklętą w noc dawną gdzieś zmorą

Jak w teat­rze sie­dzieliśmy ra­zem nad wodą

Łowiąc pstrągi, iluzję marze­nia

Po­wie­działeś zos­tanę z tobą tu­taj na zaw­sze

I stworzyłeś iluzję marze­nia.

Tak mi­jały miesiące w uśmie­chach i żalach

Cho­ciaż żali by­wało za dużo

I rzu­ciłeś mi kar­tkę „Pat­rz juz na mnie z od­da­li”

Jak mówiłam, za dużo, za dużo.

I roz­sta­nia czas nad­szedł dość nieubłaga­ny

Próg młodości przej­dziemy osob­no

I ci po­wiem mój miły pat­rząc na cię z od­da­li

Trzy­maj swo­je vir­tu­tem osob­no!

Hmmm, niestety dzisiejszego wieczoru nie mam czasu na opisywanie okoliczności powstania tego wiersza. Niebawem, tak myślę, się zrehabilituję :) Szkolne przygotowania, maturka - te sprawy :)

Buziaki
P.S
"Kobieta zmienną jest", a więc od dziś inny szablon graficzny bloga :P :) <ciekawe kiedy mi się znów odwidzi>