Bal u królewny cz. 1

Zacznę od wprowadzenia, bo takiej formy jeszcze tutaj nie miałam. Spróbowałam sobie z bajką dla dzieci. Dziś część pierwsza. Mój brat czeka na kolejny "odcinek". Mam nadzieję, ze będzie się Wam chciało przeczytać do końca. Ma być może nietypowo i starałam się z humorem, ale co do tego wszystkiego - czekam na wasze opinie. Pierwszą opinię ze znanych nam osób napisała mi NN. :) za co oczywiście bardzo jej dziękuję <3

ach, noo i niezmiennie zapraszam do czytania "Porozmawiajmy o poezji" ( https://www.facebook.com/Zaspiewajmy.O.Poezji )- dodałyśmy już sporo wierszy. Jak na razie świetną sławą cieszy się Poświatowska, którą już tutaj kiedyś wklejałam ;)

z podbojów lekturowych:

1. poezje wszelakie (wszyscy, wszystko po kawałku itd. ;p)

2. Angielskie doszkolenie z "Harry Potter and the Socerer's Stone"

plus zaczęte 1Q84 Murakamiego i dalej "Potyczki z Freudem" (bo zostawiłam sobie je do czytania na plaży, a mamy wybitną niepogodę nad wakacyjnym morzem) i jeszcze "Ślub" Gombrowicza <w wersji "teatr telewizji">

Buziaki dla Was wszystkich 

i teraz już treść właściwa:

Bal u królewny

Na bal raz poszła pewna królewna, cała w purpurach piękna i zwiewna

Usta  - malinki w cukrze moczone, oczka jak bratki wiosną sadzone

Uszka płatkami były atłasu, butki zielenią pałały lasów

Suknia pachniała niczym jagody, włoski brązowe miała jak kłody

Pofalowane – nowy krzyk mody! No i do tego szczyt to wygody!

Żeby do balu ją przygotować ojciec król musiał skarbiec pochować

Ale pomyślał : „córka ta moja nie weźmie za mąż byle kowboja

Musi na księcia gdzieś zapolować – nie w żadnym lesie a na pokojach!”

Zamek wysprzątać kazał porządnie – tak, żeby goście siedzieli godnie;

Szyby wymyto by w zachód słońca nie zasłaniała okien służąca.

I w zamku według króla rozkazu miotły w ruch poszły niemal od razu.

Kurz, co pod dywan ktoś pozamiatał, teraz problemów służbie napłatał.

Latał i wiercił w nosach niestety tak, że kichały nawet karety.

To znaczy – konie i pan woźnica – sama kareta cicha nadzwyczaj

Tylko dziwiła się hałasowi jak rybak, który nad rzeką łowi.

W końcu dzień nadszedł tak upragniony. Gości mógł witać król utęskniony.

Korek ustawił się pod pałacem – ostatni w korku zaniósł się płaczem.

Bo jak ma zdążyć zdobyć królewnę, gdy z dala stoi w humorze rzewnym.

Nosem pociąga – nawet gdy zdąży – z nosem czerwonym tylko zaciąży

Nad skarbcem króla. „Królewna miła nosa brzydkiego by nie lubiła!”

Tego był pewny, więc jak najprędzej konie zawrócił i zaczął pędzić

W stronę przeciwną niż serce chciało. Innych w tym korku to radowało

Jeden konkurent mniej do jej ręki – „Ach jak ucieka. On to był prędki!”

Uciekiniera wszyscy wyśmiali i dalej w korku pod zamkiem stali.

Aż się zrobiło zimno na dworze i biegł piechotą każdy, kto może

Z karet na salę gdzie król i świta czekali aby gości przywitać.

Ci co przybyli – książęta mili przed królem rządkiem się ustawili

I po kolei – jak Bóg przykazał – siedli dokładnie, gdzie król im kazał.

Swym palcem krótkim w pierścień zdobionym ojciec królewny wskazał na tronik

Pięknie złocony, zręcznie rzeźbiony – kiedyś królewnie w darze złożony.

Potem powiedział głosem proroka: „Ma córka wyjdzie teraz na pokaz”

Siadły oklaski w tej wielkiej sali  (książęta by widzieć dziewczynę, wstali)

Lecz wyszły prędko oknem malutkim  (słowa monarchy nie przeszły w skutki)

Królewna piękna, podobno miła – w drodze na salę się zagubiła?

oczywiście czekam na wszelkie opinie, sugestie i komentarze. Pokażcie się, jeśli jesteście! :))